رومینگ ملی یکی از اصلی‌ترین پیش‌شرط‌های واگذاری مجوز نسل 3 به دو اپراتور اصلی کشور بود که با میزبانی سوال‌برانگیز رگولاتوری به هر تقدیر برگزار شد.
به بیان ساده رومینگ ملی یعنی به اشتراک‌گذاری آنتن تمام اپراتورها به نحوی که مشترک هر اپراتور در نقطه‌ای که فاقد آنتن‌دهی است بتواند از آنتن اپراتور دیگر استفاده کند.
اگرچه این درهای شبکه اپراتور اول بود که به روی دو اپراتور دیگر و به ویژه رایتل گشوده شده و دو اپراتور دیگر زیر چتر پوشش همراه‌اول رفتند.
حالا شبکه 18 ساله همراه‌اول به علت دولتی بودن در تمام نقاط کشور حتی مکان‌هایی که از نظر اقتصادی برای اپراتورهای دیگر سودده نبود برقرار است و این امتیاز بزرگ علاوه بر اپراتورهای فعلی در اختیار همه اپراتورهای بعدی هم قرار خواهد گرفت.
اپراتور رایتل هم که گویی از قبل در جریان زمان اجرای رومینگ ملی قرار داشت از فردای آن روز تمام کانال‌های تلویزیونی را با تبلیغ پوشش شبکه از خزر تا خلیج فارس پر کرد.
این در حالیست که همراه‌اول و اپراتور ایرانی‌خارجی ام‌.تی‌.ان-ایرانسل از زمان برقراری رومینگ ملی هیچ تبلیغ خاصی را در این زمینه نداشته‌اند. چراکه برای مشترکان همراه‌اول هیچ اتفاق خاصی رخ نداده و مزیتی متوجه آنها نیست.
تنها تفاوتی برای کاربران همراه‌اول رخ خواهد داد این است که اگر قول رگولاتوری مساعد باشد و پیوست فرهنگی هم برسد، از پایان شهریور مشترکان همراه ‌اول و ایرانسل یا به عبارت تمام مردم ایران نسل 3 را تجربه خواهند کرد.
در آنصورت این پرسش مطرح است که آیا تمام اپراتورها واقعا در شرایط یکسانی قرار خواهند داشت؟
در شرایطی که پوشش شبکه اپراتورها یکسان بوده و همه نسل سوم موبایل را به مردم ارایه می‌دهند، تنها مزیت رقابتی "قیمت" است. لذا باید منتظر ماند و دید درصورتیکه شرایط همه اپراتورها یکسان شود، چه نفعی در انتظار مشترکان خواهد بود.